28 Şubat mağduru öğretmen gözyaşları içinde yaşadıklarını anlattı: Onlara hiçbir zaman hakkımı helal etmiyorum

Diyarbakır’da 28 Şubat mağdurlarından sınıf öğretmeni Şebnem Gökmen, o dönemde yaşadıklarını gözyaşları içinde anlattı. Bir dönem okuldan uzaklaştırıldığını ve bu nedenle üriversite eğitiminin uzadığını söyleyen Gökmen, "Allah, asla onlardan razı olmasın. Onlara hiçbir zaman hakkımı helal etmiyorum" dedi.
28 Şubat postmodern darbesinin üzerinden 28 yıl geçti. Darbe mağdurlarından öğretmen Şebnem Gökmen, o dönemde yaşadıklarını İHA muhabirine gözyaşları içinde anlattı. Gökmen, 1998 yılında Dicle Üniversitesi Siirt Eğitim Fakültesini kazandığını, kaydın iki hafta olduğunu ve iki haftanın sonuna kadar başörtüsü yasadığından dolayı okulun içine bile alınmadıklarını söyledi. Gökmen, son haftanın son saatinde saçkıran olduğunu gösterince kayıt olabildiğini ifade etti. Gökmen, kendisi ve başörtüsünü açmak istemeyen arkadaşlarının kayıtlarının şarta bağlı yapıldığını söyleyerek, "Okul açılınca başımızı açma sözü verdik. Bizi öyle kayıt ettiler. Başörtülü 200 kişiye yakındık. Herkes kapıda açtı, biz 13 kişi kaldık. Biz 13 kişi, 4 yıl birlikte olduk. Okul başladı, sorunlar da başladı. ‘Sizi bu şekilde alamayız, başınızı açmak zorundasınız’ dediler. Sonuna kadar devam ettik. Sonra bir hafta bize uzaklaştırma verdiler. Uyarı, kınama vermeden bizi bir dönem okuldan uzaklaştırdılar. Bir dönem okulu uzatmış oldum. Sınıf öğretmeni mezunuyum. Sonra yasak devam ediyordu, bizi okulun içine almamaya başladılar" dedi.

"Okulun kapısının yanında kabin bırakmadılar, bir ağaç vardı, onun arkasında açıyorduk"
Daha sonra okulda bir eylem yaptıklarını aktaran Gökmen, sözlerini şöyle sürdürdü:
"’Sizin gibi biz de kazandık, sizin gibi biz de dershaneye gittik, sınava girdik, destek verin’ diye sınıf sınıf gezdik. Daha sonra dekan dedi ki, ‘Size peruk alayım. Siz bu şekilde okuyun, benim kızlarımsınız.’ Hüseyin Mısırdalı vardı, dekan yardımcısı da Ergun Çelik’ti. Allah, asla onlardan razı olmasın. Onlara hiçbir zaman hakkımı helal etmiyorum. Sonra eşarbın üstüne peruk taktık. Peruğun da üstüne bir eşarp daha taktık. O dıştaki eşarbı açıyorduk. Okulun kapısının yanında kabin bırakmadılar, bir ağaç vardı, onun arkasında açıyorduk. Bir gün geldik, o ağacı kökünden kestirmiş dekan yardımcısı. Sonra bir çaycıyı peşimizden yolluyordu. Başörtü ile bir adım içeri attığımızda okul içinde gelip dersliğimizi takip ediyordu, sınıfta bütün arkadaşlarımızın içinde rezil ediyordu. Bunları yaşadık."

"Başörtüsünün ne demek olduğunu ancak gerçekten yaşayanlar bilir"
Kantinde oturamadığını, okul bahçesinde hiç gezemediğini dile getiren Gökmen, "Arkadaşlarımın yaptığı özel şeylerin hiçbirine katılamadım. Çünkü başımda peruk vardı, biran önce dışarı çıkıp çıkartmak istiyordum. Diğer arkadaşlarım da öyle. Bizim grubumuz içinde arkadaşımız birinci oldu. Dekan yardımcısı ona birinciliğini verdi. Çok çektik, çok sıkıntılar yaşadık. 28 yıl oldu, dile kolay. O günü ancak yaşayanlar bilir. Başörtüsünün ne demek olduğunu ancak gerçekten yaşayanlar bilir. Şu an başlar örtülü ama içleri boş. O zaman içi doluydu. İnsanlar niçin örtündüklerini, niçin açıldıklarını iyi biliyordu o zaman. Şu an her şey serbest ama maalesef içi boşalmış. O yüzden gençlerin Kur’an’a yönelmesi, dinlerini yaşamaları lazım diye düşünüyorum" diye konuştu.

"Peruk taktığımız için o çocuklar bizimle dalga geçiyorlardı"
O sürede 1,5 sene staja gittiklerini söyleyen Gökmen, "İlkokullara gidiyorduk. Peruk taktığımız için o çocuklar bizimle dalga geçiyorlardı. Hiçbir zaman normal bir öğrenci olarak barınamadık, hep kendimizi dışlamak zorunda kaldık. Sınıfta hiç konuşmuyordum. Öğretmen bana soru sorana kadar sesimi duymamışlardır. Ben çok aktif bir insanım. Konuşmak, önde olmak hep hayatımda olan şeylerdi. Üniversitede hep geride kaldım, hep baskılandık. Bunun hakkını asla ödeyemezler" şeklinde konuştu.